Al keert je hele publiek depressief huiswaarts: als cabaretier ben je verzekerd van een bovengemiddelde aanwas van bosjes bloemen. Een fijn fenomeen of een tergende traditie?
Lees ook:
– Leon van der Zanden gevoelig in Cola
Youp van ’t Hek
Met het aantal bloemen dat Youp van ’t Hek in zijn carrière voorbij heeft zien komen, zou hij een tweede Keukenhof kunnen vullen. Toch hecht hij nog steeds waarde aan het boeketje dat elke avond op hem ligt te wachten.
‘Als ik zes weken lang, avond aan avond in Carré sta, krijg ik ook zes weken lang elke avond bloemen. Van mezelf, geregeld en bekostigd door mijn eigen kantoor, schat ik. Carré gaat natuurlijk niet zes weken lang voor boeketten zorgen, maar het is voor mij belangrijk dat er na iedere voorstelling een bos klaarligt.
Soms belandt een bos in de emmer, voor de dag erna. Of hij gaat mee naar huis, met mij, met een bezoeker op de eerste rij of met iemand van de techniek. Het moment telt, niet dat boeket zelf. Op de bloemen zelf let ik trouwens vaak net zo min als op de kwaliteiten van het bloemenmeisje dat ze komt brengen. Er is me maar één meisje echt bijgebleven, het mooiste meisje van de schouwburg. ‘Ik ga met jou dansen’, beloofde ik. De volgende avond liet ze zich totaal niet kennen, ze was amper zenuwachtig. En ze danste met me tot het doek dicht ging.’
Hopelijk houdt Youp meer van bloemen dan van dieren:
Nina de la CroixAls het aan Nina de la Croix ligt, staat ze met haar eerste avondvullende programma Alles Kan Kapot binnenkort voor uitverkochte zalen. Juichende fans kan ze waarderen, bossen bloemen niet.
‘Ik haat bloemen. Dat schuin afsnijden lukt me al niet. Meestal gooi ik ze dus maar gewoon in een vaas, maar dan wordt het water vies: het gaat stinken en er komen van die bruine slierten onderin. Weggooien vind ik vervolgens teveel moeite, want dan is de vuilniszak meteen vol. Uiteindelijk komen er dan vliegjes uit. Verschrikkelijk.
Ik snap wel dat het leuk staat. Maar appels doen het ook leuk op tafel. Als ze daarmee aankomen na een voorstelling, of met een fles wijn, dan denk ik oprecht: ja, leuk! Bij het zien van een bos bloemen denk ik alleen maar: hoe ga ik deze nou weer kwijtraken? Vaak eindigen ze daarom bij mijn moeder in een vaas, of ik bied ze aan in de trein. Ik begrijp de traditie wel, maar ik hecht er weinig waarde aan. Ik vind het belangrijker dat mensen uit het publiek, of de programmeur, na afloop naar me toe komen om te zeggen wat ze van mijn show vonden, ook al is dat negatief.’
Leon van der ZandenAls het aan Leon van der Zanden ligt, hoeft een bloemenmoment absoluut niet lang te duren. Dat is beter voor het slot van de show, vindt hij. En voor zijn gezondheid.
‘Ik neem mijn bloemen nooit mee naar huis. Niet omdat ik ze niet mooi vind, maar omdat ik er enorme hooikoorts van krijg. Voor mijn vriendin hoef ik ze ook niet altijd mee te nemen. Zij weet ook wel dat zo’n bos uit Zwolle komt en dat het geen attent gebaar is van mijzelf. Meestal eindigt het boeket dus in het publiek. Natuurlijk is het geen verrassing als ik een bosje bloemen krijg. Ik vraag zelfs van tevoren of de schouwburg van plan is me iets te overhandigen. Zou toch lullig zijn als ik het podium al afloop terwijl er in de coulissen nog iemand met een bloemetje staat te wachten. D
Die overhandiging hoeft van mij niet lang te duren. Ik zie het gewoon als een formeel, maar mooi moment om het publiek te laten zien dat de schouwburg het waardeert dat ik, als artiest, ben gekomen, niet als een bedankje voor mezelf. Als er soms van die ontzettend verzuurde schouwburgdames even snel het podium oprennen om me zonder woorden iets in mijn handen duwen, móet ik daar dus wel even iets van zeggen. Dat vind ik echt niet kunnen.’
Bekijk hier waar en wanneer Leons voorstelling Cola speelt. Met CJP-korting.
Pieter DerksNa anderhalf jaar toeren is Pieter Derks nog steeds oprecht blij met een bos mooie ruikers. De jonge theatermaker heeft thuis immers een grote houten tafel te vullen.
‘Ik drink niet genoeg om die voorraad streekbitters en wijnen die ik krijg weg te werken, dus met een mooie bos bloemen op z’n tijd ben ik oprecht blij. Ik heb thuis een grote houten tafel, waarop ik bijna alle boeketten uitstal die ik na de voorstelling aangeboden krijg. Behalve als dat boeketje niet meer is dan een enorm blad met een artistieke grasspriet. Die exemplaren laat ik vaak ‘per ongeluk’ in mijn auto liggen. Een enorme bos prachtige bloemen, zoals laatst in Delfzijl, maakt iets bij me los, daar word ik blij van. Vooral oranje gerbera’s in een boeket kan ik erg waarderen. Jammer dat ik ze zelden krijg.
Kijk voor meer info over Pieter op deze site.
Bloemenfeitjes
– Lang niet alle schouwburgen drukken hun dank uit in boeketten. In de Betuwe neemt de artiest na afloop een pakket appels mee naar huis en ook plaatselijke likeuren of koekjes doorbreken het bloemenpatroon.
– Cabaretiers krijgen na een try-out geen bloemen. Bijgelovig als ze zijn, mag er na een reeks testgrappen absoluut geen boeketje worden uitgereikt. Dat brengt ongeluk…
– Vooral de kleine podia schaffen niet voor iedere grappenmaker een dure bos bloemen aan.
Tekst: Carolien Dircken
Fotografie: Anke Leunissen
Één reactie Voeg uw reactie toe