Hoe persoonlijker mijn teksten, hoe minder ik ze deel. Daarom bleef dit gedichtje over de mooiste en heftigste periode uit mijn leven lange tijd binnen de veilige kring van dichtcursus-deelnemers.

Nu deel ik het toch, met angst voor fronsen en zuchten en gniffels, omdat ik blij word van het schrijven en er beter in wil worden. En omdat ik het me wil blijven herinneren zoals het was.