We moeten een nieuwe badkamer. Dat vermoedden we eigenlijk al toen we acht jaar geleden in dit huis kwamen wonen en na de eerste douchebeurt tot onder de wc-pot moesten dweilen, maar toen laatst ook een aannemer de douchehoek tot rampgebied verklaarde en de voegen ‘voor nu even’ dichtsmeerde met goedkope grijze kit-prut tegen lekkage,…
Auteur: Carolien Dircken
Column: Meloenen vs passievruchten
Vorige week woensdag zat ik met klamme handen aan tafel bij drie buurtgenoten die ik nog niet kende. Ik was door Francien uitgenodigd voor de bijeenkomst van ondernemersvereniging VOL. Dat de avond in het thema stond van ‘jezelf pitchen’ had ik wel gelezen, maar ook snel weer verdrongen. Misschien zou het meevallen. Maar het viel…
Column: een minuscule ode aan doelloosheid
Twee jaar geleden, toen we van lockdown naar lockdown leefden, dacht ik dat het mijn gezinsleven ten goede zou komen als we een gezamenlijk hobbyproject zouden hebben. In een vlaag van coronagerelateerde ontoerekeningsvatbaarheid kocht ik daarom twee enorme vellen waar je – handmatig- duizenden minuscule ‘diamantjes’ op kunt maken, zodat je een hele grote, glimmende…
Terug op de markt (bijna)
Ik ben niet zo’n uitmakerig type. Met mijn middelbare schoolscharrel van 23 jaar geleden heb ik inmiddels twee kinderen en een hypotheek. En mijn vriendinnen uit de tweede klas zijn nog altijd mijn dagelijkse whatsapp-hulplijn bij huis-tuin- en keukenleed. Die loyaliteit is een eenvoudige keuze: zolang iets leuk is en goed gaat, wil ik het…
Jongens (kort verhaal)
Hij is vijftien, maar slaapt nog altijd met een knuffel. Een aap met kaalgekroelde armen en dof geworden kraalogen, die hij overdag verbergt onder zijn kussen en ’s avonds weer tevoorschijn haalt. Dan streelt hij met zijn vingers langs de dunne vacht en valt hij vaak rustig in slaap. Nu slaapt hij niet. Zijn bed…
Verloren (kort verhaal)
Hij staat bij het raam. Zijn vingertoppen volgen de regendruppels op de ruit, alsof hij ze wil vangen. “Pap?”, fluister ik. Hij draait zich om. Geen herkenning. Zijn wangen zijn vuurrood, zijn grijze haren plakken aan zijn voorhoofd. Ter hoogte van zijn kruis is zijn broek donkerder. Ze hadden me gewaarschuwd, toch schrik ik. Hij…
Column: Dag drs.Dircken (waarom ik mezelf- van mezelf- nooit meer zo mag noemen)
“Ik heb gisteren tijdens dat etentje nog zitten opscheppen over jou.” Ik kijk mijn moeder verbaasd aan. Ze is geen opschepper en ik heb voor zover ik weet niet echt opschepwaardige feiten gepleegd de laatste tijd. “Oh?”, zeg ik dus. Verbaasd. Nieuwsgierig. “Ja”, lacht ze. “Ik heb verteld dat jij doctorandus bent. In de sinologie.”…
Column: Waarom hardlopen wél lukt (en al mijn andere voornemens al sneuvelen bij de start)
Het is koud. Het miezert. Ik ben moe en ik heb geen zin. Toch sta ik buiten, in mijn roze hardlooplegging. Waterzak op mijn rug, veel te warme muts op, handschoenen aan en sporthorloge om. “Klaar?”, vraagt Ilse. Ik start het horloge. De tijd begint te lopen. Wij ook. Kilometer na kilometer praten we weg,…
Column: Geef iedereen 160 dagen genietverlof, klooipauze of uitblaastijd
De afgelopen weken zag ik ‘m meerdere keren voorbijkomen op mijn tijdlijn: de petitie voor 21ste-eeuws verlof. Het idee, kort door de bocht? 160 dagen betaald verlof voor alle ouders na de geboorte van hun kind, zodat de zorg gelijker kan worden verdeeld, net als in Finland. Teken ik, dacht ik steeds. Maar ik scrolde…
Poehee in het museum
Museum Tot Zover heeft de kaarten en posters van Poehee opgenomen in een tentoonstelling over (Dutch) design & de dood. Ben je in de buurt? De tentoonstelling is nog tot januari 2023 te zien!
Op Ruwe Planken
Deze maand vierde ik mijn allereerste prozapublicatie, in Op Ruwe Planken- literair tijdschrift voor beginnende schrijvers. De verhalen, schetsen, fragmenten (geef ze een naam) zijn ontstaan tijdens de schrijfcursussen die ik de laatste jaren volgde. Toevallig gaan ze allemaal over hetzelfde vrij ongezellige onderwerp (verlies en de (on)kunde om daarmee om te gaan). Daarom heb ik…
Hij van mij
Hoe persoonlijker mijn teksten, hoe minder ik ze deel. Daarom bleef dit gedichtje over de mooiste en heftigste periode uit mijn leven lange tijd binnen de veilige kring van dichtcursus-deelnemers. Nu deel ik het toch, met angst voor fronsen en zuchten en gniffels, omdat ik blij word van het schrijven en er beter in wil…
Poehee: moois voor minder mooie mijlpalen
Bij Poehee vind je heel veel moois voor minder mooie mijlpalen. De juiste woorden. Hartjes onder de riem. Opstekers bij tegenvallers. Kaartjes, posters (en straks waarschijnlijk ook boekjes en zakdoekjes) die alles zeggen. Met troosttekstjes van mij en prachtig design van Buro Walkie Talkie. Volg ons ook op Instagram.
Nieuwe site voor Noshirt
Het mooiste mannenondermodemerk heeft een nieuwe website! Als vaste tekstschrijver voor Noshirt schreef, las en dacht ik mee over goede koppen en krachtige copy. Heel blij met het resultaat en met het fijne team waar ik als freelancer deel van uit mag maken. (En super dankbaar voor de mooie foto’s die Alex Vreeman van mij/ons…