Vorige week woensdag zat ik met klamme handen aan tafel bij drie buurtgenoten die ik nog niet kende. Ik was door Francien uitgenodigd voor de bijeenkomst van ondernemersvereniging VOL. Dat de avond in het thema stond van ‘jezelf pitchen’ had ik wel gelezen, maar ook snel weer verdrongen. Misschien zou het meevallen.

Maar het viel niet mee.

Het was vreselijk.

Niet de avond, maar mijn pitch.

Om goed te kunnen pitchen, moet je namelijk een goed verhaal hebben. Een idee van wat je eigenlijk te bieden hebt. En hoewel ik me binnenkort als tekstschrijver weer volop op de freelance markt ga begeven, had ik woensdag nog geen flauw idee wat ik precies in mijn spreekwoordelijke kraam wil uitstallen. Geen goed uitgangspunt voor een verkooppraatje.

Het punt is: ik leverde altijd allerlei teksten, over alle onderwerpen, voor zo’n beetje iedereen, zonder daar echt reclame voor te maken. Het werkte: er was zelden rust in mijn tent. Maar het nadeel aan weinig roepen en alles doen, is dat mensen naar jou toekomen met hun vraag. En niet speciaal voor jouw aanbod. Zo sta je voor je het weet weer een meloenendeal te sluiten, terwijl je prachtige passievruchten, waar je eigenlijk het meest trots op bent, in een verdomhoekje liggen te fermenteren.

Woensdag besefte ik: ik moet stoppen met die meloenen als ik meer passievruchten wil verkopen. Beetje minder metaforisch gezegd: ik moet wat minder laten zien wat ik allemaal kan, en veel gerichter gaan aangeven wat ik wíl doen. Ook al blijven er dan, in deze gekke markt vol laaghangend fruit, misschien minder klanten bij mijn stalletje hangen. Het is tijd voor een passievruchtenpitch.

Als ik die pitch nu zou moeten houden, zou ik me nog steeds met het zweet op mijn voorhoofd door mijn woorden worstelen, omdat ik nu eenmaal liever schrijf dan spreek. Maar ik zou wel beter kunnen vertellen wat mijn passievruchten zijn. Waar ik blij van word en waar ik anderen hopelijk blij mee kan maken.

En dat zijn, heel simpel, teksten die iets met je doen.

Teksten die onder je huid kruipen, of in je hart. Die tussen je oren blijven hangen, je bij je lurven grijpen (desgewenst bij je kladden pakken) of gewoon op je (glim)lachspier werken. Teksten die net even anders zijn. Voor bedrijven en organisaties die het net even anders willen, en durven, zeggen.

Wat ik dan concreet wil maken? Mooie verhalen. Over mensen. Voor merken. Campagneteksten en -concepten (en de uitwerking daarvan). Columns, blogs en troostteksten (voor Poehee). En alles waarbij ik mag spelen met taal en schrijvend mag (mee)denken, zonder de rem erop.

Is dat jouw smaak? Dan leg ik met liefde de rode loper voor je uit, naar mijn kraampje. Waar ik vanaf deze zomer te vinden zal zijn. Met een goed verhaal. Of in elk geval de juiste woorden.