Ik ben niet zo’n uitmakerig type. Met mijn middelbare schoolscharrel van 23 jaar geleden heb ik inmiddels twee kinderen en een hypotheek. En mijn vriendinnen uit de tweede klas zijn nog altijd mijn dagelijkse whatsapp-hulplijn bij huis-tuin- en keukenleed. Die loyaliteit is een eenvoudige keuze: zolang iets leuk is en goed gaat, wil ik het…
Auteur: Carolien Dircken
Jongens (kort verhaal)
Hij is vijftien, maar slaapt nog altijd met een knuffel. Een aap met kaalgekroelde armen en dof geworden kraalogen, die hij overdag verbergt onder zijn kussen en ’s avonds weer tevoorschijn haalt. Dan streelt hij met zijn vingers langs de dunne vacht en valt hij vaak rustig in slaap. Nu slaapt hij niet. Zijn bed…
Verloren (kort verhaal)
Hij staat bij het raam. Zijn vingertoppen volgen de regendruppels op de ruit, alsof hij ze wil vangen. “Pap?”, fluister ik. Hij draait zich om. Geen herkenning. Zijn wangen zijn vuurrood, zijn grijze haren plakken aan zijn voorhoofd. Ter hoogte van zijn kruis is zijn broek donkerder. Ze hadden me gewaarschuwd, toch schrik ik. Hij…
Column: Dag drs.Dircken (waarom ik mezelf- van mezelf- nooit meer zo mag noemen)
“Ik heb gisteren tijdens dat etentje nog zitten opscheppen over jou.” Ik kijk mijn moeder verbaasd aan. Ze is geen opschepper en ik heb voor zover ik weet niet echt opschepwaardige feiten gepleegd de laatste tijd. “Oh?”, zeg ik dus. Verbaasd. Nieuwsgierig. “Ja”, lacht ze. “Ik heb verteld dat jij doctorandus bent. In de sinologie.”…
Column: Waarom hardlopen wél lukt (en al mijn andere voornemens al sneuvelen bij de start)
Het is koud. Het miezert. Ik ben moe en ik heb geen zin. Toch sta ik buiten, in mijn roze hardlooplegging. Waterzak op mijn rug, veel te warme muts op, handschoenen aan en sporthorloge om. “Klaar?”, vraagt Ilse. Ik start het horloge. De tijd begint te lopen. Wij ook. Kilometer na kilometer praten we weg,…
Column: Geef iedereen 160 dagen genietverlof, klooipauze of uitblaastijd
De afgelopen weken zag ik ‘m meerdere keren voorbijkomen op mijn tijdlijn: de petitie voor 21ste-eeuws verlof. Het idee, kort door de bocht? 160 dagen betaald verlof voor alle ouders na de geboorte van hun kind, zodat de zorg gelijker kan worden verdeeld, net als in Finland. Teken ik, dacht ik steeds. Maar ik scrolde…
Poehee in het museum
Museum Tot Zover heeft de kaarten en posters van Poehee opgenomen in een tentoonstelling over (Dutch) design & de dood. Ben je in de buurt? De tentoonstelling is nog tot januari 2023 te zien!
Op Ruwe Planken
Deze maand vierde ik mijn allereerste prozapublicatie, in Op Ruwe Planken- literair tijdschrift voor beginnende schrijvers. De verhalen, schetsen, fragmenten (geef ze een naam) zijn ontstaan tijdens de schrijfcursussen die ik de laatste jaren volgde. Toevallig gaan ze allemaal over hetzelfde vrij ongezellige onderwerp (verlies en de (on)kunde om daarmee om te gaan). Daarom heb ik…
Hij van mij
Hoe persoonlijker mijn teksten, hoe minder ik ze deel. Daarom bleef dit gedichtje over de mooiste en heftigste periode uit mijn leven lange tijd binnen de veilige kring van dichtcursus-deelnemers. Nu deel ik het toch, met angst voor fronsen en zuchten en gniffels, omdat ik blij word van het schrijven en er beter in wil…
Poehee: moois voor minder mooie mijlpalen
Bij Poehee vind je heel veel moois voor minder mooie mijlpalen. De juiste woorden. Hartjes onder de riem. Opstekers bij tegenvallers. Kaartjes, posters (en straks waarschijnlijk ook boekjes en zakdoekjes) die alles zeggen. Met troosttekstjes van mij en prachtig design van Buro Walkie Talkie. Volg ons ook op Instagram.
Nieuwe site voor Noshirt
Het mooiste mannenondermodemerk heeft een nieuwe website! Als vaste tekstschrijver voor Noshirt schreef, las en dacht ik mee over goede koppen en krachtige copy. Heel blij met het resultaat en met het fijne team waar ik als freelancer deel van uit mag maken. (En super dankbaar voor de mooie foto’s die Alex Vreeman van mij/ons…
Horeca (en corona) als hoofdonderwerp
Sinds een aantal maanden werk ik als (freelance) redacteur op de redactie van horecavakblad Entree. Een bijzondere (en hele fijne) opdracht in gekke tijden. Bijna dagelijks spreek ik ondernemers die hun zaak zo goed en zo kwaad als het gaat draaiende houden. Zo ook de drie hoteliers die ik sprak voor het novembernummer. Ik begon…
Ontwaken
Dertig jaar lang dacht ik dat ik aangeboren aartslui was. Maar er scheen iemand in me te wonen die van hardlopen houdt. En zo vond ik mezelf de (vroege) ochtend voor mijn 38ste verjaardag terug in de polder bij Utrecht, om 21,1 kilometer te gaan hardlopen. Wat een cadeau. Echt waar.
Eeuwig
Ik had de eer om een afscheidsgedichtje te schrijven voor een bijzondere mevrouw, die bijna honderd jaar lang alles uit het leven heeft gehaald. Een vrouw die ik niet gekend heb, maar die ik precies voor me zag dankzij de verhalen van haar kleindochter, die het gedicht voorlas tijdens de uitvaart.