Sinds een aantal maanden werk ik als (freelance) redacteur op de redactie van horecavakblad Entree. Een bijzondere (en hele fijne) opdracht in gekke tijden. Bijna dagelijks spreek ik ondernemers die hun zaak zo goed en zo kwaad als het gaat draaiende houden.

Zo ook de drie hoteliers die ik sprak voor het novembernummer. Ik begon in september met interviews. Het was ruim na de eerste lockdown, ruim voor de tweede: hotels in buitengebieden en kleine steden zaten vol en prijzen gingen door het dak.

Net voor Entree naar de drukker zou gaan kondigde het kabinet strengere maatregelen aan voor de horeca. Weg reserveringen. Weg verhaal. Ik sprak de ondernemers opnieuw en herschreef het artikel.

Twee weken later. De horeca ging volledig op slot (en Entree toch nog niet naar de drukker), maar hotels kregen een bijzondere uitzonderingspositie. Na de schok kwamen culinaire kansen. Ik belde nóg eens een rondje en schaafde nog wat.

Het resultaat? Dit artikel. Een artikel dat nog maar eens laat zien hoe weinig er te plannen valt, in 2020. Maar ook: hoe veerkrachtig de sector is en hoe reislustig wij mensen zijn.
Laten we hopen dat het snel weer kan. En dat de grote steden dan ook weer mogen meedoen…